Με καταγωγή κατά το ήμισυ από τη Σύρο και έχοντας επισκεφτεί το νησί μονάχα μία φορά στη ζωή μου, αρκετά παλιά (τόσο που να μη θυμάμαι σχεδόν τίποτα), θεώρησα απαράδεκτο να αφήσω έστω κι ένα ακόμα καλοκαίρι να περάσει χωρίς να πραγματοποιήσω μια επίσκεψη. Έβαλα στο τέρμα την πειθώ μου για να καταφέρω τους υπόλοιπους 3 της παρέας κι έτσι, το τελευταίο δεκαήμερο του Ιούλιου μας βρήκε να σεργιανάμε στα σοκάκια της Ερμούπολης με την φωτογραφική και το drone ανά χείρας, να ανακαλύπτουμε εικόνες και γεύσεις αλλά και τις αξιοπρεπέστατες παραλίες του νησιού. Αυτό το «αξιοπρεπέστατες» θα το τονίσω για να το καταλάβουν όλοι, γιατί το θέμα «Σύρος και παραλίες» είναι πάρα μα πάρα πολύ παρεξηγημένο.
Πιάνοντας τα πράγματα λίγο από την αρχή και ξεκινώντας από τα ακτοπλοϊκά, αναφέρω ότι αυτά κοστίζουν 32,50 ευρώ/επιβάτη και το αυτοκίνητο 73,50 ευρώ (one way trip) με τη Blue Star, από το λιμάνι του Πειραιά. H διαδρομή είναι γύρω στις 3ωρες και 30 λεπτά.
Για διαμονή επιλέξαμε airbnb διαμέρισμα στην Αζόλιμνο (10-13 λεπτά απόσταση οδικώς από την Ερμούπολη), ακριβώς 2 λεπτά με τα πόδια από την παραλία της Αζολίμνου. Οι 5 διανυκτερεύσεις μας κόστισαν μόλις 200 ευρώ και το διαμέρισμα είχε χώρο για μέχρι 4 άτομα. Το διαμέρισμα ήταν πεντακάθαρο και παρείχε όλα τα βασικά, κλιματισμό, ψυγείο κλπ. Με εξαίρεση το κάπως αδύναμο wi-fi, ήταν νομίζω ότι καλύτερο θα μπορούσαμε να βρούμε στην περιοχή για τη συγκεκριμένη περίοδο. Τα ξενοδοχεία στην ίδια περιοχή κόστιζαν τα διπλάσια χρήματα.
Λίγα λόγια και trivia για τη Σύρο:
Πρωτεύουσά της Σύρου είναι η Ερμούπολη, η οποία είναι και πρωτεύουσα του Νομού Κυκλάδων. Η Σύρος αναπτύχθηκε ιδιαίτερα μετά το 1826, όταν εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τα Ψαρά, τη Χίο, την Κάσο, την Κρήτη και τη Μικρά Ασία (Σμύρνη και Αϊβαλί).
Πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Φοίνικες. Το όνομα Σύρος προέρχεται από τη λέξη «Σουρ» ή «Οσούρα» που σήμαινε «βραχώδης» στα αρχαία Φοινικικά.
Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού καλύπτεται από ηφαιστειακά πετρώματα, με εξαίρεση το βόρειο τμήμα του νησιού που έχει ασβεστολιθικά πετρώματα. Μιλώντας για τη μορφολογία του εδάφους της Σύρου, θα δείτε κι εσείς το πώς λαμπυρίζουν οι σκουρόχρωμες πέτρες στο έδαφος. Είναι κάτι που μας έκανε εντύπωση από την πρώτη μέρα. Όπως επίσης αν παρατηρήσετε προσεχτικά το νερό της θάλασσας θα δείτε να περιέχει κάτι σαν χρυσόσκονη.
Τον 19ο αιώνα η Σύρος γνώρισε μεγάλη εμπορική και πολιτιστική ανάπτυξη και πλέον θεωρείται το πιο κοσμοπολίτικο νησί των Κυκλάδων. Το Νεώριο Σύρου είναι ναυπηγείο που λειτουργεί από το 1861 ενώ το Θέατρο Απόλλων του 1864 σχεδιάστηκε με πρότυπο τη σκάλα του Μιλάνου και λειτουργεί μέχρι σήμερα. Στο νησί υπάρχει μέχρι και καζίνο.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 έφθασαν στο νησί 7.800 Έλληνες Μικρασιάτες πρόσφυγες, από διάφορα μέρη της Μικράς Ασίας και οι περισσότεροι προέρχονταν από τη Σμύρνη (μεταξύ αυτών και η γιαγιά μου).
Η Ερμούπολη προτάθηκε ως πρωτεύουσα της Νεότερης Ελλάδος, κάτι που δεν πραγματοποιήθηκε διότι η υποψηφιότητα του Ναυπλίου ήταν πιο ισχυρή.
Η Ερμούπολη είναι από τις πιο ωραίες πόλεις τις Ελλάδας (και από τις ελάχιστες νεοκλασικές που διασώζονται) που όμοιά της δε συναντά κανείς σε κανένα νησί. Τα νεοκλασικά κτίρια μεγάλης αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας, τα επιβλητικά αρχοντικά και η ζωντάνια της γοητεύουν τον επισκέπτη. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι το ωραιότερο (και πιο διάσημο) αξιοθέατο της Ερμούπολης είναι το δημαρχείο της, δια χειρός Ε. Τσίλερ, που κατασκευάστηκε το 1891 και μοιάζει με ανάκτορο.
Στο νησί υπάρχει μεγάλη Καθολική κοινότητα. Χαρακτηριστική είναι η αρμονική συνύπαρξη Καθολικών και Ορθοδόξων, με τους μεικτούς γάμους να είναι συχνό φαινόμενο και τον κλήρο να συμμετέχει από κοινού σε φιλανθρωπικές δράσεις. Στη Σύρο, οι δύο εκκλησίες γιορτάζουν την ίδια ημέρα το Πάσχα κατά την ορθόδοξη ημερομηνία, με άδεια και τη σύμφωνη γνώμη του Πάπα της Ρώμης.
Αξίζει να γίνει μια ιδιαίτερη μνεία στο ετήσιο διεθνές φεστιβάλ ταινιών animation, Animasyros, που διοργανώνεται στο νησί κάθε Σεπτέμβρη.
Φτάνοντας το μεσημέρι και αφού πήραμε όλα τα απαραίτητα από γνωστό σουπερ μάρκετ στο λιμάνι, αφήσαμε τα πράγματα στην Αζόλιμνο. Από εκεί, έχεις μια πολύ ωραία θέα προς τη βραχονησίδα Δίδυμη, ακριβώς απέναντι από τη Σύρο. Χαρακτηριστικό της Δίδυμης ο φάρος που χτίστηκε το 1834 επί βασιλείας Όθωνα.
Ώρα για παραλία λοιπόν και είχα μεγάλη περιέργεια να δω τι θα συναντούσαμε, έχοντας ακούσει μετριότατα σχόλια για τις παραλίες της Σύρου. Κάποιoi τις σύγκριναν μάλιστα και με αυτές τις Αττικής. E, όχι δα! Λοιπόν, ας το λύσουμε μια και καλή αυτό το θέμα!
Οι παραλίες του νησιού είναι ωραιότατες. Καθαρές, προσιτές, φιλικές και με ρηχά νερά. Προφανώς και δεν είναι οι πολυφωτογραφημένες παραλίες της Μήλου (αλλά και πού αλλού θα βρεις εδώ που τα λέμε κάτι σαν τις παραλίες της Μήλου;) ή οι παραλίες του Ιουνίου με τα γαλαζοπράσινα νερά και την πράσινη φύση, αλλά αυτό δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Προσωπικά δεν ευχαριστιέμαι μπάνιο στις παραλίες του Ιονίου, όταν στα 3 βήματα από την ακτή το νερό είναι ήδη μέχρι το λαιμό σου και για να μπεις πρέπει να περάσεις κοτρώνες (το ακούς Πόρτο Κατσίκι;;). Είναι φανταστικές για να τις χαζεύεις από μακριά και να βγάζεις φωτογραφίες, αλλά δεν περνάω πάντα καλά πηγαίνοντας. Το θέμα είναι τελείως υποκειμενικό λοιπόν. Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν όλων των ειδών οι παραλίες που καλύπτουν όλα τα γούστα και γενικεύσεις του στυλ «το τάδε νησί δεν έχει παραλίες» δεν έχουν μεγάλη υπόσταση.
Στο νότιο μέρος του νησιού βρίσκονται οι πιο διάσημες παραλίες του, μεταξύ άλλων οι Μέγας Γυαλός, Αζόλιμνος, Βάρη, Αχλάδι κ.α. Εμείς εντοπίσαμε την Φάμπρικα που μας φάνηκε όμορφη και το σημαντικότερο, με λίγο κόσμο (ο κόσμος ήταν κάτι που σκεφτόμασταν συχνά, λόγω κορωνοϊού).
Το απόγευμα ήταν η ώρα για την πρώτη βόλτα στην Ερμούπολη. Το πιο βολικό αν έχει κάποιος αυτοκίνητο είναι να παρκάρει στο δημόσιο πάρκινγκ στο λιμάνι, ελπίζοντας βέβαια ότι θα είναι τυχερός και θα βρει θέση.
Από το λιμάνι είχαμε μια υπέροχη θέα προς τους δύο λόφους του νησιού, την Άνω Σύρο και ακριβώς δίπλα το λόφο με την εκκλησία της Ανάστασης.
Εδώ, κάναμε μια μικρή στάση για να βγάλουμε φωτογραφίες και βίντεο με το drone.
Μπορείτε να διακρίνετε το Δημαρχείο στην πλατεία Μιαούλη, δεξιά τον ναό του Αγίου Νικολάου με τον χαρακτηριστικό μπλε τρούλο, στο βάθος αριστερά την Άνω Σύρο και δεξιά το λόφο με την εκκλησία της Ανάστασης.
Συνεχίζοντας από το σημείο που παρκάραμε θα προχωρήσουμε παράλληλα με το λιμάνι ώστε να συναντήσουμε το άγαλμα της φτερωτής Νίκης (μνημείο Εθνικής Αντίστασης επίσημα).
Ο δρόμος ακριβώς πίσω από το άγαλμα μας οδηγεί στην Πλατεία Μιαούλη όπου βρίσκεται το κτίριο του Δημαρχείου με την εντυπωσιακή του σκάλα.
Η πλατεία Μιαούλη είναι τόπος συνάντησης σχεδόν για όλους μιας και είναι το κεντρικότερο σημείο όλου του νησιού. Ειδικά τις βραδινές ώρες γίνεται πραγματικά χαμός από κόσμο με πιτσιρίκια να τρέχουν και να παίζουν αλλά και κόσμο να αράζει στα σκαλιά του Δημαρχείου.
Ο δεύτερος παράλληλος δρόμος πάνω από το λιμάνι (οδοί Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη/Σταματίου Πρωίου) είναι σίγουρα από τους πιο πολυσύχναστους και εμπορικούς, αλλά ταυτόχρονα και από τους πιο γραφικούς. Στην Ερμούπολη μην ξεχάσετε να κοιτάτε ψηλά και να θαυμάζετε τα υπέροχα νεοκλασικά!
Το Καζίνο της Σύρου λειτουργεί από το 1997. Ο χώρος που στεγάζεται ωστόσο είναι ένα παραδοσιακό κτίριο του 1830, το πρώην ξενοδοχείο «Ευρώπη».
Μιλώντας για το φαγητό στη Σύρο πρέπει να αναφέρω ότι είναι υπέροχο. Όπου κι αν καθίσαμε φάγαμε φανταστικά, όλα ήταν εξαιρετικά, με ιδιαίτερες γεύσεις, άλλες παραδοσιακές, άλλες πιο ιδιαίτερες και οι τιμές πολύ λογικές. Βρίσκεις τα πάντα, από γκουρμέ μέχρι vegan street food. Και τέλειο ιταλικό παγωτό!
Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε τη μέρα με τη συνέχεια της βόλτας στην Ερμούπολη και είπαμε να αφήσουμε το μπάνιο στη θάλασσα για το απόγευμα.
Στο κέντρο της Ερμούπολης, μπροστά από την πλατεία Κανάρη (πίσω ακριβώς από το δημόσιο πάρκινγκ που θα αφήσετε το αυτοκίνητο) υπάρχει η παραλία Κύματα. Εύκολη λύση για ένα μπάνιο γρήγορο και ξεκούραστο μετά την βόλτα ή πριν από το φαγητό και με υπέροχη θέα.
Αντισταθήκαμε στον πειρασμό για μια βουτιά και συνεχίσαμε τη βόλτα στην Ερμούπολη.
Έξω από τον Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ένα ακόμα χαρακτηριστικό τοπόσημο της Ερμούπολης.
Χτίστηκε το 1828 και είναι ο δεύτερος αρχαιότερος ναός της Ερμούπολης, μετά τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Μεταμορφώσεως.
Κι άλλα πλακόστρωτα στενά με όμορφα μπαλκόνια.
Κάναμε μια στάση στη βιοτεχνία λουκουμιών και χαλβαδόπιτας «Συκουτρής». Ο ένας της παρέας ως ζαχαροπλάστης είχε μεγάλο ενδιαφέρον να δει από κοντά την παρασκευή της χαλβαδόπιτας. Ήταν ευγενέστατοι, μας έκαναν μια μικρή παρουσίαση του εργαστηρίου και των μηχανημάτων και μας κέρασαν χαλβαδόπιτες. Το εργαστήριο λειτουργεί από το 1928.
Και μετά συνεχίσαμε το σουλάτσο στα στενά της Ερμούπολης
Η Ερμούπολη μου θύμισε έντονα την παλιά πόλη του Ναυπλίου (σε αρκετά μεγαλύτερη έκταση βέβαια), το οποίο έχω επισκεφτεί αναρίθμητες φορές.
Το ιστορικό 1ο Γυμνάσιο Ερμούπολης με πρώτο γυμνασιάρχη τον Νεόφυτο Βάμβα κτίστηκε χάρη στις εισφορές των πλουσιότερων αστών και εγκαινιάστηκε το 1833.
Σκάλες, σκάλες σκάλες. Άπειρες σκάλες στην Ερμούπολη καθώς όπως θα είδατε και στις προηγούμενες πανοραμικές φωτογραφίες η μισή είναι κτισμένη επάνω σε λόφο.
Η συνοικία Βαπόρια είναι από τις πιο πολυφωτογραφημένες του νησιού και όχι άδικα.
Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, οι πρόσφυγες του Βορείου Αιγαίου και της Κρήτης εγκαταστάθηκαν στο νησί της Σύρου. Εκεί έκτισαν μοναδικά ψηλοτάβανα αρχοντικά με εντυπωσιακές τοιχογραφίες, ξυλόγλυπτες πόρτες, μαρμάρινα μπαλκόνια, ξύλινα πατώματα και ασύγκριτες λεπτομέρειες δίπλα στη θάλασσα δημιουργώντας, έτσι, τα δικά τους καπετανόσπιτα, τα δικά τους “βαπόρια”, που έμοιαζαν να αιωρούνται πάνω από τα βράχια. Από τον 19ο αιώνα και μετά, η συνοικία πήρε τη γνωστή μέχρι σήμερα ονομασία της Βαπόρια και συνεχίζει να φημίζεται ως η πιο αριστοκρατική συνοικία στο ανατολικό τμήμα της Ερμούπολης. Πρόκειται για μια πανέμορφη και γραφική περιοχή με μια εξαιρετική παραλία, τα Αστέρια, κατάλληλη για κολύμπι και για ξέγνοιαστες καλοκαιρινές περιπλανήσεις.
Δίπλα σχεδόν από τον Ναό μπορεί κανείς να δει από ψηλά την παραλία Αστέρια. Η μουσική από τα beach bar ακουγόταν μέχρι επάνω σε εμάς, αλλά λίγο πιο αριστερά στα βραχάκια και στον μικρό κολπίσκο μπορεί κάποιος να κάνει το μπάνιο του με περισσότερη ηρεμία.
Πριν κατεβούμε για μπάνιο όμως…ώρα για πτήση!
Η κατάβαση προς την παραλία ήταν πολύ εύκολη. Για να πας προς τα βραχάκια ήθελε μερικές μανούβρες αλλά με καλή θέληση και μερικά χέρια όλα γίνονται.
Αν και τα νερά δεν ήταν πολύ καθαρά προς τα έξω (ευτυχώς όσο κολυμπούσες προς τα μέσα καθάριζε), ευχαριστηθήκαμε τη θάλασσα εκείνο το απόγευμα γιατί, πώς να το κάνουμε, δεν είναι κάτι συνηθισμένο να κολυμπάς και να έχεις μια τέτοια θέα από πάνω σου και γύρω σου!
Το βραδάκι μας βρήκε στο ξενοδοχείο των παιδιών να παίζουμε…μπιρίμπα μπροστά από την πισίνα, τρώγοντας σουβλάκια. Δεν ξέρω αν ήταν η τύχη του πρωτάρη αλλά τα πήγα φανταστικά :p
Το επόμενο πρωί πήγαμε για μπάνιο στην παραλία Δελφίνι, για πολλούς από τις πιο όμορφες του νησιού, κυρίως λόγω μεγέθους.
Το μεσημεράκι επιστρέψαμε στο δωμάτιο και μετά από μια μικρή σιέστα ξεκινήσαμε για βόλτα στην Άνω Σύρο.
Η Άνω Σύρος είναι το κομμάτι της Σύρου που θυμίζει περισσότερο τη γνωστή Κυκλαδική αρχιτεκτονική. Λευκά σπίτια, στενά πλακόστρωτα δρομάκια, πολύχρωμα παραθυρόφυλλα. Το απόγευμά μας το αφιερώσαμε εκεί!
Ακολουθήστε τις πινακίδες και όχι το gps για να βγείτε στο χώρο που μπορείτε να αφήσετε το αυτοκίνητο και προετοιμαστείτε για…ανάβαση.
Η Άνω Σύρος ήταν κάποτε ένα οχυρό χτισμένο πάνω σε απότομα βράχια και προστάτευε τους κατοίκους της περιοχής από πειρατικές επιδρομές και άλλες επιθέσεις. Σήμερα, έχει διατηρηθεί τόσο καλά, που κάθε επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να την εξερευνήσει και να απολαύσει αυτήν την μαγευτική και τελείως διαφορετική της αύρα από αυτήν της Ερμούπολης.
Περνώντας μέσα από τα πλακόστρωτα δρομάκια της, θα παρατηρήσετε πολλά μεσαιωνικά και καθολικά στοιχεία και επιρροές από την κυριαρχία των Βενετών τον 13ο αιώνα. Το πιο ψηλό σημείο της πόλης είναι ο Καθολικός Καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου (ή Σαν Τζώρτζης). Από το σημείο αυτό, όταν ο ουρανός είναι καθαρός, μπορείτε να δειτε την Τήνο, τη Δήλο, την Πάρο και τη Νάξο.
Εκτός από τα καφέ και τα ταβερνάκια θα βρείτε και πολυάριθμα μαγαζάκια με τουριστικά είδη.
Στην ταβέρνα του «Λιλή«, το μαγαζί που έπαιξε ο Μάρκος Βαμβακάρης το 1955, φάγαμε από τα πιο ωραία φαγητά που είχαμε την ευκαιρία στο νησί. Το αναφέραμε σε κάθε μπουκιά! Να τον προτιμήσετε. Και θα έχετε και φανταστική θέα.
Δεν νοείται επίσκεψη στο νησί χωρίς μια βόλτα στην Άνω Σύρο. Προσωπικά θα ήθελα να έχω λίγο παραπάνω χρόνο να ανακλύψω κάθε σοκάκι της. Είμαι σίγουρος ότι μου ξέφυγαν μερικές πολύ όμορφες γωνιές της!
Το επόμενο πρωί, με κατεύθυνση το Κίνι, θα παίρναμε το σκάφος που θα μας άφηνε στις βόρειες παραλίες του νησιού, στις οποίες η πρόσβαση είναι είτε μέσω θαλάσσης, είτε με πεζοπορία.
Το Κίνι είναι ένα γραφικό ψαροχώρι στη δυτική μεριά του νησιού με μία πολύ όμορφη παραλία και διάφορα ταβερνάκια κατά μήκος της.
Στο Κίνι υπάρχει ένα πολύ όμορφο γλυπτό μιας γοργόνας που στην αγκαλιά της κρατάει έναν νεκρό ναύτη. Ονομάζεται Παναγιά Γοργόνα και είναι αφιερωμένο στους ναυτικούς που χάθηκαν στη θάλασσα. Δημιουργός του είναι ο Γιώργος Ξενούλης.
H εταιρία Syros Adventures – Perla 1 έχει τακτικά δρομολόγια προς τις βόρειες παραλίες του νησιού. Αν και η τιμή είναι αρκετά τσιμπημένη (25 ευρώ/άτομο), πραγματικά αξίζει! Η πιο διάσημη από αυτές τις παραλίες είναι η Γριά Σπηλιά (ή αλλιώς του Αμερικάνου), δίπλα σχεδόν από την παραλία Γράμματα, τόσο δίπλα που κάποιοι εννοούν αυτήν, όταν αναφέρονται στα Γράμματα. Η παραλία Γριά Σπηλιά είναι η τελευταία στάση που κάνει η βάρκα για να κατέβει κάποιος, περνώντας από τις παραλίες Βαρβαρούσα, Αετός, Λία, Μέγας Λάκος, Μαρμάρι. Εκείνη την ημέρα λόγω αέρα δεν μπορούσε να μας αφήσει σε κάποια από αυτές, αλλά ούτως ή άλλως στην τελευταία θέλαμε να κατεβούμε (η παραλία είναι προστατευμένη από τους βοριάδες).
Παρακάτω μερικές από τις πρώτες παραλίες που περάσαμε, πριν καταλήξουμε στη Γριά Σπηλιά. Συγχωρέστε με, δε θυμάμαι ποια είναι ποια.
Τα Γράμματα βρίσκονται δίπλα στον ομώνυμο αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος είναι στην ουσία χαραγμένες επιγραφές- προσευχές σε βράχια από τα Ρωμαϊκά και βυζαντινά χρόνια από ναυαγούς που βρήκαν καταφύγιο στον κόλπο.
Η παραλία Γριά Σπηλιά είναι από τις ελάχιστες, αν όχι η μοναδική παραλία που έχει τόσο πράσινο. Αυτό το οφείλει στον αμερικανό (εξού και το δεύτερο όνομά της) οικονομολόγο Τζον Πίρσον και στην προσπάθειά του να ομορφύνει την άγονη αυτή μεριά του νησιού, φυτεύοντας δέντρα.
Η παραλία είναι μια πραγματική όαση, με ρηχά, γαλαζοπράσινα νερά και ένα μοναδικό τοπίο.
Προλάβαμε να χαρούμε για περίπου ένα δίωρο την παραλία μόνοι μας, πριν καταφθάσουν μερικοί πεζοπόροι και η βάρκα που έφερε αρκετούς τουρίστες.
Στην παραλία υπάρχουν επίσης πολλά κατσίκια, τα οποία είναι αρκετά τολμηρά. Όχι τόσο ώστε να πλησιάσεις σε απόσταση αναπνοής, αλλά αρκετά ώστε να ποζάρουν για μια φωτογραφία αρκετά κοντά!
Αν προχωρήσεις προς το βάθος, υπάρχει ένα πηγάδι που ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να βγάλει νερό με τον κουβά για να ποτίσει μερικά δεντράκια και να γεμίσει τη μικρή στέρνα για να πιούν νερό τα κατσικάκια.
Βγάλαμε αρκετούς κουβάδες με παγωμένο νερό από το πηγάδι, το οποίο ήπιαν λαίμαργα τα κατσίκια.
Δυστυχώς δεν κατάφερα να τραβήξω πλάνα από ψηλά με το drone από αυτή την φανταστική παραλία σεβόμενος την ιδιωτικότητα των επισκεπτών καθώς μερικοί έκαναν και γυμνισμό, σε κάποια απομακρυσμένα βράχια.
Η παραλία Γριά Σπηλιά θεωρείται από πολλούς η πιο όμορφη του νησιού.
Το ίδιο απόγευμα βολτάραμε και πάλι στην Ερμούπολη.
Τα βήματά μας μας έβγαλαν στο Θέατρο Απόλλων. Με εισιτήριο 2 ευρώ, μπορεί κάποιος να θαυμάσει το εσωτερικό του.
Το ιστορικό θέατρο Απόλλων είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Σύρου, καθώς αποτελεί έμβλημα της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ερμούπολης. Δημιουργήθηκε το 1864 από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Πιέτρο Σαμπό που εμπνεύστηκε τον σχεδιασμό του από 4 εντυπωσιακά ιταλικά πρότυπα συμπεριλαμβανομένης της σκάλας του Μιλάνου και έκτοτε κοσμεί την καρδιά της πρωτεύουσας Ερμούπολης.
Η αυλαία του θεάτρου Απόλλων άνοιξε με έναν ιταλικό θίασο που μεταξύ άλλων παραστάσεων ανέβασε την περίφημη ιταλική όπερα Τραβιάτα. Το θέατρο αναγκάστηκε να κλείσει και να περάσει μια μεγάλη περίοδο ανακαινίσεων και παρεμβάσεων με τη χρηματοδότηση του κράτους, του ΕΟΤ και την καλλιτεχνική επίβλεψη του Δημήτρη Φόρτσα και του αρχιτέκτονα Πέτρου Πικιώνη έως το 2000.
Σήμερα το θέατρο φιλοξενεί διάφορες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως το Φεστιβάλ Αιγαίου, διάσημα θεατρικά έργα και παραστάσεις παγκόσμιου βεληνεκούς.
Στον τελευταίο όροφο του θεάτρου στεγάζεται επίσης μια μικρή έκθεση που μπορείτε να βρείτε αποκόμματα παραστάσεων της εποχής, προσκλήσεις αλλά και καμαρίνια μεγάλων ηθοποιών.
Φαγητό, λίγη περιπλάνηση ακόμα στην πόλη και επιστροφή στο διαμέρισμα.
Το επόμενο πρωί τιμήσαμε (επιτέλους) την παραλία της Αζολίμνου που ήταν δίπλα από το σπίτι μας. Φυσούσε πολύ, είχε κύμα και με την κουλούρα-donut και αρκετό παλιμπαιδισμό γελάσαμε με την ψυχή μας.
Το απόγευμα το περάσαμε ξανά στο ξενοδοχείο των παιδιών με μπάνιο στην πισίνα. Η επόμενη ημέρα ήταν η μέρα της αναχώρησης.
Οι ολιγοήμερες διακοπές στη Σύρο έφτασαν στο τέλος τους και οι εντυπώσεις που μου άφησε το νησί ήταν τουλάχιστον εξαιρετικές! Αρχιτεκτονικά μιλώντας το νησί είναι ένα πραγματικό στολίδι, η Ερμούπολη είναι από τις τελευταίες νεοκλασικές πόλεις της Ελλάδας που δεν γίνεται να αφήσουν κάποιον ασυγκίνητο. Θεωρώ πως είναι ένας προορισμός για όλο το χρόνο καθώς αυτά που προσφέρει ξεπερνούν τις κλασικές καλοκαιρινές δραστηριότητες.
Για το κλείσιμο, μερικές προτάσεις:
Να δοκιμάσετε εκπληκτικό ιταλικό παγωτό στην Ερμούπολη στο Django Gelato Syros, με τις πολύ ιδιαίτερες γεύσεις.
Στο Μαύρο Πρόβατο θα φάτε πολύ ωραίο σουβλάκι με πολλές χορτοφαγικές επιλογές.
Στο Street…Food, στην οδό Χίου, θα βρείτε πιροσκί αλλά και διάφορες πίτες, με ό,τι γέμιση μπορείτε να φανταστείτε. Με πολλές vegan και χορτοφαγικές επιλογές. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα πιροσκί είναι ψημένα στο φούρνο και όχι τηγανισμένα. Από τις καλύτερες ανακαλύψεις μας όσον αφορά στο φαγητό. Σηκώσαμε σχεδόν όλο το μαγαζί!
Στην Αζόλιμνο, σχεδόν όποιο από τα εστιατόρια που είναι στην παραλία κι αν προτιμήσετε, θα φάτε εξαιρετικά. Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε τη φάβα τους!
Στην Άνω Σύρο να δοκιμάσετε τα πιάτα στην ταβέρνα του Λιλή (εξαιρετικές οι μελιτζάνες ιμαμ), αφού πρώτα επιβάλλεται να έχετε γυρίσει την Άνω Σύρο στενό-στενό και να τρελαθείτε στις φωτογραφίες!
Να πιείτε κοκτέιλ σε κάποιο από τα μπαρ της Ερμούπολης και να δοκιμάσετε αυτό με γεύση λουκούμι.
Χαλβαδόπιτες να πάρετε από τον Συκουτρή, αλλά και από τον Δεναξά στο λιμάνι. Στον δεύτερο θα βρείτε και τις περισσότερες γεύσεις σε λουκούμι.
Όπως λέω σε κάθε επιστροφή μου από ένα ταξίδι,
εις το επανιδείν!
The Travel Ant 