Το ταξίδι μας στην κεντρική Ευρώπη ήταν υπέροχο! Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω κάποιες εικόνες από τις 3 χώρες που επισκεφτήκαμε μέσω των φωτογραφιών που έβγαλα.
Ξεκινάμε με την πρώτη χώρα… Βουδαπέστη!!
Η γειτονιά που μέναμε. Στην οδό Izabella U.
Πολύ συχνά βλέπαμε ποδηλάτες.
Την ημέρα που φτάσαμε ήταν η εθνική εορτή των Ούγγρων, η St. Stephen’s day. Έτσι κατευθυνθήκαμε προς το castle hill που μας είπαν ότι θα έχουμε ωραία θέα στο Δούναβη και στα πυροτεχνήματα που θα ρίξουν. Και όντως….
Παρ’ότι γινόταν χαμός από κόσμο η βραδιά ήταν απλά μαγική. Υπερθέαμα! Μόλις τέλειωσαν τα πυροτεχνήματα κατεβήκαμε να περπατήσουμε στις όχθες του ποταμού. Το κτίριο της βουλής τους είναι πραγματικά επιβλητικό. Το αξιοπερίεργο ωστόσο, είναι ότι πάνω από τον τρούλο του κτιρίου πετούσαν κυκλικά πολλά πουλιά για αρκετή ώρα.
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με κάτι extreme. Caving under Budapest! Εξερεύνηση ενός σπηλαίου κάτω από την πόλη. Σέρνεσαι, σκαρφαλώνεις, γλιστράς, περνάς από τρύπες που μετά βίας χωράς… Όπως καταλαβαίνετε δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς. Το συγκεκριμένο σπήλαιο λοιπόν είναι από τα αρχαιότερα στην Ευρώπη και δημιουργήθηκε εκατομμύρια χρόνια πριν όπου ουσιαστικά το νερό το διαμόρφωσε σε αυτό που είναι σήμερα. Είδαμε ακόμη και απολιθώματα στις πέτρες. Η κάμερα φυσικά ήταν αδύνατον να κατέβει εκεί κάτω αλλά κατάφερα να βγάλω κάποιες φωτογραφίες με την GoPro, οι οποίες βασικά είναι τραγικές λόγω των συνθηκών… αλλά από το τίποτα… 
Εδώ οι 3 μας με όλο το απαραίτητο ενδυματολογικό κομμάτι έτοιμοι για εξερεύνηση!
Το group εν δράσει.
Ναι, ο φίλτατος Άγγλος προσπαθούσε να περάσει από εκεί. Ευτυχώς υπήρχε και δυνατότητα παράκαμψης… Οπότε κάποιοι από εμάς διαλέξαμε τον εύκολο δρόμο!
Μετά από 3 ώρες στο σπήλαιο, μες στη λάσπη 40 μέτρα κάτω από τη γη και λίγο εξαντλημένοι… τι καλύτερο από λίγη χαλάρωση στα λουτρά της πόλης; Πριν από αυτό όμως, γευματίσαμε σε ένα συμπαθέστατο εστιατόριο όπου είχαμε τη γευστική εμπειρία όλου του ταξιδιού. Κρύες σούπες με φρούτα. Πρώτη φορά φάγαμε και απλά ξετρελαθήκαμε. Η παρακάτω είναι κρύα σούπα γιαουρτιού με βατόμουρα.
Στο δρόμο για τα λουτρά κάναμε μια στάση στην Πλατεία Ηρώων, γνωστό landmark της Βουδαπέστης, για τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Η εξωτερική πισίνα των λουτρών. Πανικός από κόσμο! Ο καιρός τέλειος, γύρω στους 28 βαθμούς.
Τα αποδυτήρια των λουτρών που αφήνεις όλα σου τα πράγματα και με το ηλεκτρονικό αδιάβροχο βραχιολάκι που σου φορούν μπορείς να κλειδώνεις και να ξεκλειδώνεις το δωματιάκι σου. Ο Bill παραλίγο να μπει στο κάδρο.
Χαλαρώνοντας στους 40 βαθμούς κελσίου! hot hot hot
Όμορφο πάρκο έξω από τα λουτρά.
Κατευθυνόμενοι στο Gellert Hill και στο Citadella για να δούμε την πόλη από ψηλά βρήκαμε άγαλμα του Saint Emeric of Hungary. Ο φωτισμός του ήλιου που έδυε το έκανε ακόμα πιο εντυπωσιακό!
Και η άποψη της πόλης από το Gellert Hill, λίγο πιο κάτω από το φρούριο Citadella, που δεν καταφέραμε να πάμε δυστυχώς λόγω χρόνου. Για τη Βουδαπέστη μας είχαν πει ότι είναι η πιο αδιάφορη από τις 3 και η λιγότερο γραφική. Μπορώ να καταλάβω γιατί μας το λέγανε παρ’όλο που και οι 3 μας την ερωτευτήκαμε την πόλη. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου υπερέχει σε κάτι από τη Βιέννη και την Πράγα. Έχει το ωραιότερο πανόραμα! Η Βούδα και η Πέστη, να τις χωρίζει ο Δούναβης και να τις ενώνει η Chain Bridge. Έρωτας 
Και μιλώντας για γέφυρες… Voila!! Αυτή είναι η άλλη γέφυρα πίσω από την chain bridge. Βλέπετε πάνω δεξιά το άγαλμα μιας γυναικείας φιγούρας που κρατάει ένα φύλλο; Αυτό είναι το liberation monument στο φρούριο Citadella. Λίγο πιο κάτω από αυτό το σημείο έβγαλα την παραπάνω φωτογραφία με την πανοραμική άποψη της πόλης.
Στάση του τραμ, βράδυ στην πόλη.
Η επόμενη μέρα είχε εξερεύνηση όλου του castle district, μιας και τη μέρα που πήγαμε για τα πυροτεχνήματα δεν γυρίσαμε καθόλου την περιοχή, πήγαμε μόνο για το θέαμα. Εδώ η Mattias Church.
Fisherman’s Bastion… 
Άποψη της Πέστης μέσα από τον πύργο του Fisherman’s Bastion.
H Chain Bridge
Στο εσωτερικό της Mattias Church
Καθώς τριγυρνούσαμε στα στενά της περιοχής βρήκαμε τυχαία και το Labyrinth of Buda Castle, ένα λαβύρινθο… όπου ήταν φυλακισμένος ο Κόμης Βλαντ (ο Δράκουλας κοινώς). Το εισιτήριο ήταν πολύ φθηνό έτσι κατεβήκαμε και δεν το μετανιώσαμε. Εδώ ο Βασίλης και ο Ευθύμης διαβάζουν πληροφορίες για το μέρος.
Ο φημολογούμενος τάφος του
Άλλη μια άποψη της πόλης από το λόφο του κάστρου, γιατί ποτέ δεν τη χορταίνεις!
Κατευθυνόμενοι στο Παλάτι.
Στο Παλάτι.
To άγαλμα του γερακιού που σύμφωνα με το μύθο εμφανίστηκε στο όνειρο της συζύγου του αρχηγού των Μαγυάρων (φυλή που σχετίζεται με τους σημερινούς Ούγγρους) και της είπε ότι θα γίνει η Μητέρα ενός νέου Έθνους.
Μία ακόμη άποψη της Πέστης από το λόφο του Κάστρου. Στο κέντρο μεταξύ άλλων, η Βασιλική του Αγίου Στεφάνου που θα βρεθούμε σε λίγο.
Άποψη του Παλατιού έχοντας κατεβεί το λόφο.
Το γνωστό γραφικό τούνελ που περνάει κάτω από το λόφο του κάστρου και το τελεφερίκ που σε ανεβάζει σε αυτό. Αριστερά και πάνω το άγαλμα του Γερακιού που αναφερθήκαμε πριν. 
Περνώντας την Chain Bridge
Λουκέτα φυσικά κι εδώ…όπως στο Παρίσι.
Διασχίζοντας την Chain Bridge, γυρνώντας το κεφάλι πίσω μια πιο ευρεία άποψη του Παλατιού.
Φτάνοντας στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου.
Το εσωτερικό της….
Και η θέα της πόλης από τον ψηλότερο πύργο του Ναού.
Κι εμείς 
Ο ήλιος καθώς δύει. Ψάχναμε τα περίφημα παπούτσια, το γλυπτό φόρος τιμής στα θύματα που εκτελέστηκαν στις όχθες του Δούναβη το Β’ παγκόσμιο.
And found it. Πολύ συγκινητικό η αλήθεια είναι. 
Άλλη μία φωτογραφία της Βουλής. Μέρα αυτή τη φορά. 
Βραδιάζει. Street musicians παίζουν κλασική μουσική στις πλατείες της πόλης. 
Φεύγοντας από το Escape Game που είχαμε κλείσει είδαμε αυτό το «λιτό» ξενοδοχείο….
Και στο πλάι του, gargoyles να κρατούν τους φανοστάτες. 
Αυτή ήταν η τελευταία μας ημέρα στη Βουδαπέστη… Πανέμορφη πόλη με τσιγγάνικη αύρα και βασιλική χροιά. Θα συνεχίσω άμεσα την ιστορία με φωτογραφίες από τη δεύτερη στάση του ταξιδιού μας, την αριστοκρατική Βιέννη!
Πόλη 2η: Βιέννη
Πήραμε το τραίνο από το σταθμό Kileti στη Βουδαπέστη, με προορισμό το Μόναχο. Εμείς κατεβαίναμε Βιέννη. Το τραίνο άνετο, γρήγορο και όλα έγιναν σα να πηγαίναμε μία μονοήμερη από την Αθήνα. Το καλό με την κεντρική Ευρώπη είναι ότι είναι πανεύκολο να πας στις γύρω χώρες έστω και για τριήμερο. Στην περίπτωση δε του Βιέννη-Μπρατισλάβα το κάνεις και μονοήμερη. Στην Ελλάδα, είμαστε τυχεροί που έχουμε θάλασσα και άπειρες επιλογές για το καλοκαίρι αλλά αν θέλουμε να δούμε εξωτερικό πρέπει να το πάρουμε το αεροπλανάκι. Με εξαίρεση βέβαια τους φίλους στη Β. Ελλάδα που μπορούν να πάνε Βαλκάνια πολύ εύκολα με αυτοκίνητο. Δε μακρηγορώ άλλο και περνάω στις φωτογραφίες!
Η εικόνα που απέκτησα για τη Βιέννη σε γενικές γραμμές είναι η εξής. Μια πανέμορφη πόλη, περιποιημένη, νοικοκυρεμένη, πεντακάθαρη, γεμάτη ιστορία και όμορφα κτίρια. Συγχρόνως όμως μου έβγαζε και κάτι «παγωμένο» σε σχέση με τις άλλες δύο πόλεις. Ίσως είναι το γεγονός ότι σχεδόν τα πάντα ήταν άσπρα!! Πέρα από την ομορφιά της πόλης όμως να σημειώσω ότι είναι η πόλη που έχει μπει 5 συνεχόμενες φορές στη λίστα με τις καλύτερες πόλεις της Ευρώπης για να ζεις, σε επίπεδο ποιότητας ζωής. Και μας το πιστοποίησε και μία κοπέλα Ελληνίδα που διαμένει μόνιμα εκεί και συναντήσαμε τυχαία.
Εδώ η περιοχή που μέναμε, πολύ κοντά στο Stadtpark.
Πηγαίνοντας στο σταθμό του μετρό Stadtpark.
Είχαμε μόνο 2 γεμάτες μέρες στην πόλη έτσι δε χάσαμε καιρό. Πήγαμε κατευθείαν στο Schonbrunn (δεν μπόρεσα ποτέ να το προφέρω σωστά) όπου είναι και η μεγαλύτερη ίσως τουριστική attraction της πόλης. Εδώ έξω από το παλάτι, καλλιτέχνες του δρόμου. Πολύ καλοί!
Εδώ είναι η είσοδος των Ανακτόρων, με λήψη μέσα από τον προαύλιο χώρο του παλατιού.
Εμείς με φόντο το παλάτι.
Λόγω βροχής αφήσαμε το ζωολογικό κήπο (ο παλαιότερος και μεγαλύτερος της Ευρώπης) και είπαμε πως θα ξαναέρθουμε την επόμενη ημέρα. Έτσι πήγαμε προς το Karlskirche, ή αλλιώς St. Charles Cathedral, γνωστός καθεδρικός της πόλης. Μπροστά προπορεύονται οι συνταξιδιώτες, Βασίλης και Ευθύμης, με το Βασίλη να παλεύει να βολευτεί με τον τρίποδα.
Εντυπωσιακός η αλήθεια είναι. Και πολύ όμορφη η προσθήκη νερού ακριβώς μπροστά του. Στο σημείο κάτω από τη δεξιά καμάρα του ναού (που έχει μια κόκκινη επιγραφή) μας ενημέρωσαν ότι το βράδυ θα γίνει ένα κονσέρτο στο εσωτερικό του ναού όπου θα παίξουν κομμάτια του Mozart. Συγκεκριμένα σε αυτή την εκκλησία έπαιξε πρώτη φορά ο Mozart μπροστά σε κοινό. Επίσης, ότι οι μουσικοί θα είναι ντυμένοι με ρούχα της εποχής. Ενθουσιαστήκαμε, αλλά μόλις ακούσαμε την τιμή μουδιάσαμε λίγο… 30 ευρώ το άτομο για 1 ώρα διάρκεια, σε πίσω καθίσματα. Φύγαμε και είπαμε πως καλός ο Mozart αλλά το budget μας ήταν ήδη αρκετά περιορισμένο.
Περίτεχνες ανάγλυφες αναπαραστάσεις στους πυλώνες.
Στο εσωτερικό του καθεδρικού.
Παρ’όλη την καταρρακτώδη βροχή που έριχνε και τη διάθεσή μας να έχει φτάσει στο πάτωμα… Είπαμε πως θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμα όπως το είχαμε βγάλει εξ’αρχής ώστε να μη χάσουμε τίποτα κι ας γίνουμε μούσκεμα. Οπότε πήγαμε στο σήμα κατατεθέν της Βιέννης, τον Vienna Stephansdom ή αλλιώς καθεδρικός του Αγίου Στεφάνου (κι εδώ όπως και στη Βουδαπέστη).
Αυτό ήταν το μοναδικό σημείο που μπορούσα να βγάλω φωτογραφία του ναού χωρίς να βρέχεται η μηχανή. Στη φωτογραφία δε φαίνεται καλά αλλά έριχνε καρέκλες.
Επόμενη στάση… Rathaus! To δημαρχείο της πόλης. Τολμώ να πω ότι είναι από τα πιο εντυπωσιακά γοτθικά κτίρια που έχω δει. Εκπληκτικό, το κοιτούσαμε σα χαμένοι.
Κι εδώ η μπροστινή του πρόσοψη. Κάποια εκδήλωση ετοιμάζανε λογικά και είχαν τοποθετήσει αυτή την τεράστια οθόνη. Όχι μόνο αυτό, αλλά και από πίσω μας είχαν στήσει εξέδρες που δε μας επέτρεπαν να πάμε πιο μακρυά να το φωτογραφίσω. Για αυτό και βγήκε λίγο παραμορφωμένη η φωτογραφία, λόγω του ευρυγώνιου φακού και το ότι ήμουν αρκετά κοντά. Ήμασταν λίγο άτυχοι, απ’όλες τις μέρες αυτή έπρεπε να κάνουν την εκδήλωση; Τουλάχιστον σταμάτησε η βροχή και έτσι μπορέσαμε και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες χωρίς τα αδιάβροχα και τις ομπρέλες.
Θυμάστε εκείνο το κονσέρτο που σας είπα πριν; Μετά από πολλές συζητήσεις τύπου «μα ήρθαμε στη Βιέννη, τη γενέτειρα της κλασικής μουσικής και δε θα παρακολουθήσουμε ένα κονσέρτο;» Ε πες πες, μας έπεισε ο Βασίλης… Λέμε εντάξει, θα φάμε 2-3 φορές σε κανένα mcdonald’s, τι να κάνουμε! Πήγαμε λοιπόν ενθουσιασμένοι… Μέχρι που μας βάλανε στην προτελευταία σειρά και δεν βλέπαμε τίποτα (οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες ενώ είχα σηκωθεί όρθιος). Και οι μουσικοί ήταν ντυμένοι με πουκάμισα και ταγέρ. Δε μας έκανε και πολύ εποχής η αλήθεια είναι!
Ο μόνος χαρούμενος ήταν ο Βασίλης. Ακουστικά ήταν πραγματικά τέλειο όλο αυτό, σα να άκουγες cd στο πιο τέλειο ηχοσύστημα… Αλλά το μόνο που μπορούσα να δω ήταν τα κεφάλια των μπροστινών μου. Κλάψαμε με τον Ευθύμη τα 30 ευρώ μας, αλλά το ξεπεράσαμε γρήγορα. Τουλάχιστον είπαμε το ζήσαμε και αυτό, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες.
Γυρνώντας και ψάχνοντας για φαγητό, περάσαμε έξω από το κτίριο της όπερας. Πολύ όμορφο. Η βροχή ξεκίνησε πάλι. Μπορείτε να τη διακρίνετε αν κοιτάξετε γύρω από τη λάμπα.
Η επόμενη μέρα…καλοκαίρι! Ευτυχώς δηλαδή γιατί δε θα αντέχαμε άλλο νερό. Εδώ, ο σταθμός του μετρό στο Stadtpark. Ετοιμαζόμαστε για εξόρμηση!
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης το οποίο είναι τεράστιο και «συγκρίνεται με αυτό της Νέας Υόρκης» από ότι μας έλεγε ο Βασίλης συνέχεια που διάβαζε κριτικές στο Trip Advisor. Και όντως ήταν εξαιρετικό!
Μορφωνόμαστε!
Μάθαμε και ποια είναι τα θερμά και ψυχρά μέρη του σώματός μας!
Μια φωτογραφία έξω από το μουσείο σε αυτήν πανέμορφη πλατεία ήταν απαραίτητη νομίζω!
Φτάσαμε και στη Βουλή της Βιέννης η οποία έχει άρωμα…Ελλάδας. «Τι έγινε ρε παιδιά», λέμε, «στην Πανεπιστημίου είμαστε;» Το άγαλμα της Αθηνάς εντυπωσιακό και υπέροχο.
Επιστρέψαμε στα ανάκτορα Schonbrunn για το ζωολογικό κήπο και περίπατο στους κήπους του. Μπορώ να πω θύμιζε αρκετά κάτι από Βερσαλίες. Όλα γαλήνια και όμορφα, οι άνθρωποι κάνανε jogging και ποδήλατο, ο καιρός τέλειος. Χαίρεσαι να περπατάς. Τέλος Αυγούστου αλλά τα κίτρινα φύλλα έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους, το φθινόπωρο πλησιάζει.
Βικτωριανό θερμοκήπιο!
Garden Gloriette! Ανηφορίσαμε αρκετά για να το δούμε…
…αλλά άξιζε τον κόπο! Η θέα στα ανάκτορα και στο skyline της πόλης ήταν συγκλονιστική.
Το υπόλοιπο απόγευμα ήταν για βόλτα στην Παλιά Πόλη της Βιέννης. Πλακόστρωτοι δρόμοι, όμορφα κτίρια βγαλμένα από άλλη εποχή, όλα νοικοκυρεμένα και καθαρά. Η ωραιότερη στιγμή μας στη Βιέννη, η βόλτα στην Παλιά Πόλη.
Τυπική αρχιτεκτονική Βιεννέζικου κτιρίου.
Σε όποια γωνία κι αν έστριβες σε περίμενε και μια έκπληξη. Εδώ, στην κυκλική λεωφόρο Ringstrasse (που κυκλώνει όλη την Παλιά πόλη) είδαμε μπροστά μας τη Βοτιβκίρχε, επιβλητικός ναός νεογοτθικού ρυθμού.
Ψάχνοντας για καφέ, φτάσαμε στα starbucks σε αυτή τη γειτονιά. (Βασίλης και Ευθύμης: Μα πουθενά στο εξωτερικό δεν γνωρίζουν τι θα πει ice coffee?!? Ευτυχώς εγώ δεν είμαι coffeeholic ) 
Όμορφο γραφικό σημείο με άρωμα…Μονμάρτης, που με ενέπνευσε για φωτογραφία.
Πλατεία στην Παλιά Πόλη.
Βολτάροντας στα στενά της Παλιάς Πόλης
Ήμασταν τυχεροί γιατί δεν είχε καθόλου κόσμο.
Ξανά το Rathaus. Από εδώ κατάφερα να βγάλω μια πιο γενική φωτογραφία του.
Περνώντας αυτή τη στοά…
Καταλήξαμε σε αυτή την όμορφη κλειστή πλατεία.
Γραφική πηγή με γλυπτά.
Επόμενη στάση… Vienna Prater! Εδώ άποψη της Βιέννης από τη γνωστή ρόδα (Wiener Riesenrad), που κατασκευάστηκε το 1897.
Μερική άποψη του Λούνα Παρκ, από το βαγόνι της ρόδας.
Μετά από τη νύχτα στο Prater τελείωσε επίσημα η διαμονή μας στην αρχοντική Βιέννη. Το επόμενο πρωί είχαμε ταξίδι με το λεωφορείο για την Πράγα, την τελευταία στάση του ταξιδιού μας. Επόμενο κεφάλαιο λοιπόν….η παραμυθένια Πράγα!
3η πόλη: Πράγα
Στο λεωφορείο από Βιέννη για Πράγα περάσαμε από πολύ όμορφα τοπία. Ταξιδεύαμε απόγευμα έτσι το φως έκανε τα πάντα λίγο πιο δραματικά. Δάση, λίμνες, χωράφια με ήλιους, ανεμογεννήτριες… ήταν λίγο από αυτά που περνούσαν μπροστά μας. Επίσης περάσαμε μέσα από το Brno (νόμιζα ότι στην πινακίδα έχουν ξεχάσει κάποια φωνήεντα αλλά τελικά όντως έτσι γράφεται και έτσι προφέρεται!). Αργότερα έμαθα ότι είναι δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Τσεχίας, μετά την Πράγα και πόλος έλξης πολλών τουριστών. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να βγάλω φωτογραφίες… Όμως μου φάνηκε πραγματικά πανέμορφο, με λόφο με κάστρο, αμπελώνες με κρασί και γραφικά εστιατόρια.
Φτάσαμε στην Πράγα βράδυ έτσι πήγαμε σπίτι να ξεκουραστούμε και η εξερεύνηση θα ξεκινούσε την επόμενη ημέρα.
Το επόμενο πρωί λοιπόν ανηφορίσαμε προς castle hill. Αλλά ο καιρός πάλι βροχερός. Η απογοήτευσή μας δεν περιγράφεται… Η Πράγα ήταν ο βασικός προορισμός όλου αυτού του ταξιδιού για αυτό και θα είχαμε τις περισσότερες ημέρες εκεί. Το να βρέχει ήταν ένα τραγικό σενάριο… Και δε μιλάμε για showers. Δυνατή βροχή που δε σταματούσε με τίποτα. Και αυτός ο καιρός τέλος Αυγούστου υπενθυμίζω.
Εδώ ο Καθεδρικός του Αγίου Βίτου (St. Vitus Cathedral), λίγο πριν μπούμε στο castle district. Σήμα κατατεθέν της Πράγας που φιγουράρει στις περισσότερες καρτ-ποσταλ μαζί με τη Γέφυρα του Καρόλου.
Στο εσωτερικό του Καθεδρικού. Δεν τον λες και χαμηλοτάβανο. Πραγματικά εντυπωσιακός!
Φιγούρες διακοσμούν γωνιές του ναού.
Η γοτθική αισθητική είναι κάτι που με γοητεύει… κι εδώ έχουμε ένα τέλειο παράδειγμα γοτθικής αρχιτεκτονικής!
Το νερό της βροχής τρέχει από τα στόματα των Gargoyles.
Κατεβαίνοντας προς την έξοδο από τον ευρύτερο χώρο του κάστρου (αφού επισκεφτήκαμε ότι υπάρχει σε όλη την περιοχή).
Και βγαίνοντας από την πύλη… Πανέμορφη θέα της πόλης!
Όμορφα σπίτια, πράσινο, γοτθικά κτίρια, ο Μολδάβας… Και έντονο άρωμα μεσαίωνα. Ναι, αυτή την πόλη άρχιζα ήδη να την ερωτεύομαι!
Φύγαμε από το Κάστρο και είπαμε ότι θα ξανάρθουμε την τελευταία μέρα να τα δούμε όλα με ήλιο (σύμφωνα με την πρόγνωση του καιρού τουλάχιστον). Έτσι, κατεβήκαμε τα σκαλιά (φωτό αργότερα) και μετά από λίγο περπάτημα όντας ακόμη στη μεριά της Mala Strana, καταλήξαμε στην όχθη του Μολδάβα με αυτή τη θέα. Φαίνεται και ο Old Town Bridge Tower, ο γοτθικός πύργος στη μεριά της Stare Mesto (Παλιά πόλη).
Προσπαθώντας να κατατοπίσω λίγο όσους δεν έχουν επισκεφτεί την Πράγα θα σας περιγράψω όσο πιο περιληπτικά μπορώ που είναι το κάθε τι γιατί μπορεί εύκολα κάποιος να μπερδευτεί.
Η Πράγα χωρίζεται στα δύο από τον ποταμό Μολδάβα. Στα ανατολικά βρίσκεται η Stare Mesto, ή αλλιώς η Παλιά Πόλη. Εκεί βρίσκεται η ιστορική πλατεία της Παλιάς Πόλης με το Αστρονομικό ρολόι, το Γοτθικό Καθεδρικό St. Tyn κ.α. Στα δυτικά, είναι η περιοχή όλου του Κάστρου και η Mala Strana (Lesser Quarter στα αγγλικά, ή αλλιώς «μικρή πόλη»), ιστορική και πολύ γραφική συνοικία της Πράγας (σα να λέμε η Πλάκα στην Αθήνα). Η Γέφυρα του Καρόλου ενώνει τη δυτική με την ανατολική πλευρά (μαζί με άλλες γέφυρες φυσικά). Στην αρχή της γέφυρα από την ανατολική πλευρά υπάρχει ο Old Town Bridge Tower και στην δυτική μεριά οι Mala Strana Bridge Towers. Έτσι αν μπορούσα σε ένα πολύ γενικό και πρόχειρο σχεδιάγραμμα να περιγράψω όλο το παραπάνω αυτό θα ήταν το εξής:
[Castle,Mala Strana]Mala Strana Bridge Towers <Charles Bridge>Old Town bridge Tower[Old Town, Αstrοnomical Clock]
Ελπίζω να βοήθησα. Η παραπάνω φωτογραφία λοιπόν (πριν το λογύδριό μου) είναι τραβηγμένη από τη μεριά της Mala Strana και βλέπει τον Πύργο της Παλιάς πόλης.
Συνεχίζουμε…
Λουκέτα κι εδώ… Στη μικρή προβλήτα κάτω από τη γέφυρα του Καρόλου.
O πύργος στη μεριά της Mala Strana.
Ο Ευθύμης κι ο Βασίλης έχοντας πάθει πολιτισμικό σοκ!
Η θέα από τον Mala Strana Bridge Tower.
Και λίγο πιο ψηλά Η Παλιά πόλη ξεκινά απέναντί μας, στο τέλος της Γέφυρας 
Θέα προς τη Mala Strana
Διασχίζοντας τη γέφυρα. Ναι ναι, το πιάσαμε το σκυλάκι… Τώρα θα αλλάξει η τύχη μας!
Τα αγάλματα στη γέφυρα δεν τα καθαρίζουν ή τα αφήνουν επίτηδες έτσι για να φαίνονται πιο…creepy??
Μόλις διασχίσαμε τη γέφυρα. Περάσαμε κάτω από τον πύργο της Παλιάς πόλης (στο βάθος της φώτο) και έξω από το black light theatre. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να πάμε.
Φτάσαμε στην Old Town Square. Ο κόσμος είναι υπερβολικά πολύς (παρ’όλο που έβρεχε) αλλά το σκηνικό είναι σα να έχει βγει από μεσαιωνικό παραμύθι. Επιτέλους… βρισκόμαστε σε ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία της Ευρώπης. Και νιώθουμε υπέροχα
Το διάσημο Αστρονομικό Ρολόι στον Πύργο του Ρολογιού (παλιό Δημαρχείο της Πράγας). Δυστυχώς, δεν είχα τηλεφακό για να κάνω zoom στις φιγούρες. Στα δεξιά είναι ο χρόνος-Χάροντας (σε μορφή σκελετού που κρατάει ένα καμπανάκι και ένα φανάρι) και ο Τούρκος και στα αριστερά οι προσωποποιήσεις της Ματαιοδοξίας (που κοιτάζεται σε έναν καθρέπτη) και της Απληστίας.
Συνεχίζουμε βολτάροντας στην Παλιά Πόλη…
Όμορφες και πολύχρωμες γειτονιές… Όλες πλακόστρωτες. Ευτυχώς έχει σταματήσει και η βροχή.
Φτάσαμε στον επόμενο προορισμό μας! Speculum Alchemiae ή αλλιώς Μουσείο…Αλχημείας!
http://www.alchemiae.cz/en
Ανακαλύφτηκε το μεσαιωνικό εργαστήριο αλχημείας στις υπόγειες στοές μετά τις πλημμύρες του 2002… Και μετά από 10 χρόνια (τόσο χρειάστηκε για να το καθαρίσουν) το έκαναν μουσείο.
Εδώ ο Βασίλης που έχει ένα κόλλημα με τα βιβλία και οτιδήποτε μεσαιωνικό, παλιό και σκονισμένο, μόλις είδε αυτή τη βιβλιοθήκη είχε ένα μικρό…οργασμό! Η φωτογραφία δε ζητήθηκε, απαιτήθηκε.
Μάσκες διακοσμούν την οροφή. Spooky.
Spell book??? Ίσως…
Η ξεναγός μας, τραβώντας ένα μικρό αγαλματάκι-μοχλό στη βιβλιοθήκη που είδατε παραπάνω…άνοιξε ένα πέρασμα (!!!!) όπου κατεβήκαμε στα υπόγεια (ο Βασίλης κόντεψε να λιποθυμήσει). Εκεί που έφτιαχναν οι αλχημιστές τα μαγικά τους φίλτρα…
Μάθαμε ότι σκοπός των αλχημιστών ήταν να μετατρέψουν οποιοδήποτε μέταλλο σε χρυσό (χρησιμοποιώντας τη Φιλοσοφική Λίθο) και να ανακαλύψουν το ελιξήριο της νεότητας.
Το λες και ματαιοδοξία…
Μάθαμε επίσης ότι οι μοναχοί ακόμα φτιάχνουν αντίστοιχα φίλτρα (νεότητας, αγάπης, μνήμης) με όλη την ιεροτελεστία που απαιτείται (σύμφωνα με περγαμηνές που βρέθηκαν), πχ. μαζεύουν συγκεκριμένα βότανα υπό το φως της πανσελήνου κλπ. Τα προμηθεύουν στο συγκεκριμένο μουσείο και τα πουλάνε ως σουβενίρ. Θα φανώ πολύ χαζοτουρίστας αν πω ότι πήρα κι εγώ ένα ως αναμνηστικό;
Γραφείο με όλα τα…σύνεργα στο επάνω δωμάτιο δίπλα από τη βιβλιοθήκη-είσοδο.
Μετά από αυτή την πολύ όμορφη εμπειρία συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας… Βόλτα και περπάτημα στην πόλη.
Άγαλμα του Franz Kafka. Σουρεάλ!
Φάγαμε τον κόσμο να το βρούμε… Το παλιό Εβραϊκό νεκροταφείο….
…το οποίο μπορούσες να δεις από αυτό το μικρό παραθυράκι στην πόρτα του νεκροταφείου. Κρίμα που δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα.
Λίγη περιήγηση ακόμα στην πόλη.
Χρώμα παντού! Η Πράγα είναι πανέμορφη.
Art Nouveau αρχιτεκτονική. Γραφικά μπαλκονάκια με λουλούδια και χαριτωμένες σοφίτες στις στέγες των σπιτιών.
Γραφικό δρομάκι στην Παλιά Πόλη
Ώρα για φαγητό! Τέλειο ταϊλανδέζικο εστιατόριο σε απίστευτα οικονομικές τιμές και μεγάλη ποικιλία. (την τσέχικη κουζίνα δεν συμπαθούμε ιδιαίτερα). Είχαμε κάνει από πριν την έρευνα μας. Αυτό είναι το εστιατόριο: http://yamyam.cz/en/ και το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Επιστροφή στην πλατεία της Παλιάς Πόλης.. Δε γινόταν να μην τη δούμε φωτισμένη το βράδυ.
Οι μουσικοί του δρόμου έπαιζαν πιάνο και πνευστά… Και σε συνδυασμό με αυτή την εικόνα…όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς είναι απλά μαγεία.
Ίσως η αγαπημένη μου φωτογραφία της Παλιάς Πόλης. Βρισκόμασταν σε ένα παραμύθι.
Διασχίζοντας τη γέφυρα του Καρόλου με προορισμό τη Mala Strana για να βρούμε μια μεσαιωνική pub για τι άλλο;; Μπύρα!
Βράδυ στη Mala Strana… Ψυχή στους δρόμους εκτός από λίγους τουρίστες. Νομίζεις πως από κάποια γωνία θα στρίψει η άμαξα με τα άλογα και θα ακούσεις τον ήχο από τα πέταλά τους στο δρόμο.
Ανηφορίζοντας…
Και μετά από λίγο ψάξιμο… τη βρήκαμε! Εδώ η γειτονιά έξω από την pub.
Και μέσα! Δυστυχώς για λόγους διακριτικότητας δεν μπόρεσα να βγάλω άλλες φωτογραφίες αλλά όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς είναι πολύ ατμοσφαιρική. Και φυσικά η μουσική που ακουγόταν ήταν μεσαιωνική.
Η pub είναι αυτή: http://www.7svabu.cz/Pages/Main.aspx
Το επόμενο πρωί πάλι στην πλατεία της Παλιάς Πόλης. Χωρίς βροχή και με ήλιο μπορείς να αντισταθείς σε μια ακόμη φωτο; Δεν μπορείς!
Ξανά διασχίζοντας τη γέφυρα του Καρόλου με προορισμό μια 45λεπτη κρουαζιέρα στο Μολδάβα, ακριβώς έξω από το μουσείο της Γέφυρας του Καρόλου.
Μα δεν είναι υπέροχα;
Μέσα από το καραβάκι.
Το κάστρο ακριβώς απέναντί μας.
Ο καπετάνιος και το πλήρωμά του!
Επόμενη στάση… Trap Prague! Παιχνίδι απόδρασης. Πηγαίνοντας εκεί λοιπόν, ένας ακόμη πύργος. O Powder Tower.
Όχι δεν είμαστε οπαδοί του Στάλιν, απλά είμαστε χαρούμενοι γιατί μόλις καταφέραμε να αποδράσουμε από το escape game με θέμα την κομμουνιστική Τσεχία.
Στο Letna Park! Ένα ακόμη πολυφωτογραφημένο σημείο με θέα τις γέφυρες της Πράγας πάνω από το Μολδάβα. Κάτσαμε αρκετή ώρα γιατί ήθελα να κάνω timelapse με την κάμερα.
Θέα που χάνεσαι…
Και ένα αερόστατο πάνω από την πόλη
Από το ίδιο σημείο ενώ έχει βραδιάσει.
Περνώντας πάλι από το Αστρονομικό ρολόι…
Λεπτομέρειες του κυκλικού δίσκου κάτω από το ρολόι που είναι το Ημερολόγιο του Μάνες.
Λεπτομέρεια των φιγούρων
Η τελευταία μας μέρα είχε ποδηλασία μέχρι το Karstejn, περιοχή λίγο έξω από την Πράγα με το ομώνυμο κάστρο. Άλλη μία φανταστική εμπειρία. 3 ώρες ποδηλασία περνώντας μέσα από δάση, γραφικά χωριά, λιβάδια, γέφυρες… Δυστυχώς κάνοντας ποδήλατο δεν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες. Εδώ μας έχει τραβήξει ο οδηγός του γκρουπ περνώντας μια γέφυρα. Στην παρέα μας ένας συμπαθέστατος Ολλανδός με το γιο του.
Και μετά από 3μιση σχεδόν ώρες… φτάσαμε!
Η θέα προς το κάστρο
Και η διαδρομή προς αυτό.
Πανοραμική θέα από το κάστρο. Η Τσεχία είναι μια καταπράσινη και πανέμορφη χώρα!
Το team!
Γυρνώντας με τρένο (ευτυχώς γιατί άλλες 3 ώρες θα μας έβγαζαν off) κάναμε και μια καινούρια φίλη που ήταν τόσο κοινωνική που ερχόταν στην αγκαλιά μας με δική της πρωτοβουλία!
Και φυσικά δεν ξεχάσαμε το ότι είχαμε πει να δούμε το castle district με ήλιο. Ευτυχώς οι προβλέψεις του καιρού βγήκαν σωστές! Μερικές φωτογραφίες ακόμη λοιπόν… Ο Καθεδρικός του Αγίου Βίτου.
Το άγαλμα του Αγίου Γεωργίου, συνονόματου.
Κάτι λέγαμε για Gothic?
Το παιχνίδι του φωτός την ώρα που δύει ο ήλιος.
Κατηφορίζοντας και πάλι προς την έξοδο… χωρίς βροχή αυτή τη φορά!
Για ακόμη μια φορά ας θαυμάσουμε τη θέα με καθαρό καιρό.
Τα σκαλοπάτια που κατεβαίνεις προς την έξοδο του κάστρου
Ξανά στο γνωστό καρτποσταλικό σημείο της Mala Strana κάτω από το κάστρο, με τον κόσμο να ταΐζει τους κύκνους.
Άγαλμα-storytelling στη Γέφυρα του Καρόλου
Παλιός νερόμυλος που λειτουργεί ακόμα. Η πόλη κάνει τα πάντα για να σε πείσει ότι είσαι σε άλλη εποχή!
Ποιος θα ήθελε να ζει σε αυτή τη μικρή σοφίτα;
Στο βάθος ο Petrin Hill με το ομοίωμα του Πύργου του Άιφελ… σε μικρογραφία.
Άποψη της Γέφυρας κατεβαίνοντας…..
…αυτά τα σκαλιά, που με τη σειρά τους σε οδηγούν σε μία πανέμορφη γειτονιά με γραφικά καφέ.
Και μουσικούς να παίζουν jazz. Είπαμε, Mala Strana είναι αυτή.
Λουκέτα ακόμη και στους φανοστάτες
Και στα κάγκελα. Είναι εκπληκτικό πώς ο κόσμος νιώθει ότι με αυτό τον τρόπο κλειδώνει…την αγάπη του;; (not!)
Ο ήλιος πριν δύσει στη Γέφυρα…
Όμορφα πολύχρωμα κτίρια απέναντι από τη γέφυρα.
Βράδυ… Τα αγάλματα γίνονται απόκοσμες φιγούρες πριν φωταγωγηθούν.
Στο σημείο αυτό η ιστορία μου τελειώνει. Εύχομαι να σας ταξίδεψα έστω και λίγο μέσα από το φακό μου.
Θα πω ότι η Πράγα έρχεται 1η για μένα στην κατάταξη από τις 3, και πιθανόν και 2η από όλα τα ταξίδια που έχω κάνει ως τώρα (δύσκολα εκθρονίζεται το Παρίσι). Είναι μια πόλη απλά…ερωτεύσιμη. Τη Βιέννη και τη Βουδαπέστη θα τις έβαζα μαζί στη 2η θέση, με ένα πολύ μικρό προβάδισμα ίσως στη Βιέννη λόγω της Παλιάς Πόλης…. Άλλα από την άλλη σκέφτομαι τη θέα από το Gellert Hill στη Βουδαπέστη… Ειλικρινά δεν ξέρω. Και ίσως δε χρειάζεται κιόλας. Τις αγάπησα και τις 3!
Και εδώ το βίντεο:
Ευχαριστώ που διαβάσατε την ιστορία μου!
The Travel Ant 